BIKE

Laghi di Cancano**

Geen betere opwarmer denkbaar op de eerste dag dan de beklimming naar Laghi di Cancano of Torri di Fraele. De meren van Cancano en de ruïnes van de torens van Fraele zijn het eindpunt van een begeesterend klimmetje. En dat omwille van de rust waarin je kan fietsen en de overvloed aan haarspeldbochtjes die je naar de top brengen. De weg is smal en tegelijk relatief doenbaar – hou wel rekening met 8 km klimmen aan pakweg 7% – en is daarmee toch enigszins atypisch voor de doorgaans lange en zware beklimmingen rondom Bormio. Een verborgen parel die in 2020 nog finishplek was van een Giro-etappe. Terugkeren naar Bormio doe je via dezelfde route. 

Forte di Oga**

Even buiten Bormio, in Santa Lucia, start de beklimming naar het Forte di Oga, een verdedigingsfort dat gebouwd werd in de vroege twintigste eeuw. En zoals dat gaat met de meeste forten, is ook dit exemplaar logischerwijze hoger gebouwd dan de stad. Je klimt 7 km aan pakweg 8% gemiddeld. Weet ook dat er een aantal venijnig steile strookjes op je pad liggen. Het geheel is allemaal niks in vergelijking met wat een Stelvio, Mortirolo of Gavia aanbieden maar weet dat dit voor een eerste kennismaking met het klimwerk toch even kan blijven hangen. Pluspunt: je kan tijdens het klimmen mooi uitkijken over Bormio en zijn vallei. 

Bormio 2000**

11 km klimmen en daarmee goed voor een totaal van 759 hoogtemeters. Is de beklimming naar het gelijknamige skistation, gelegen op – hoe kan het ook anders – 2000 meter boven zeeniveau. De beklimming ook waar rozetruidrager Damiano Cunego in de Giro van 2004 duidelijk maakte dat hij en niemand anders (ook zijn ‘kopman’ Gilberto Simoni niet) de heerser was van die Ronde van Italië. Een goede warming-up voor wat nog moet volgen tijdens Climbing For Life Bormio Ciao Stelvio maar tegelijk – dat moeten we toegeven – niet de allermooiste beklimming van het pak. 

Passo Mortirolo (Mazzo)**

Neem je de wagen naar Mazzo di Valtellina, dan weet je dat je aangekomen bent aan de voet van de beruchte Mortirolopas. En net vanuit Mazzo wacht je de zwaarste kant van de Mortirolo. Als je weet dat de eerste en laatste drie kilometer met hun 10% als ‘makkelijk’ bestempeld worden, dan besef je dat het middenstuk van 6 km je tot het uiterste zal dwingen. Je krijgt gemiddelde stijgingspercentages van 12% en meer voor de wielen geschoven, met pieken tot – slik – 18% (!). 

Passo Mortirolo (Grosio)**

De Mortirolo blijft de Mortirolo, of je ‘m nu vanuit westelijke of oostelijke kant beklimt. Wie Grosio boven Mazzo verkiest als vertrekpunt, wacht een iets langere (15 km) beklimming die bijgevolg ook net iets milder is. Nu ja, neem dat gerust met een korrel zout want zeker in de eerste drie kilometer is de Mortirolo vanuit Grosio meedogenloos met een gemiddelde stijging van 11%. De tien resterende kilometers blijven flirten met 9%, al zijn er gelukkig ook een paar korte momentjes van verpozing mogelijk.  

Giro Oga & Laghi di Cancano**

Een combinatie van de ritjes naar Forte di Oga én Laghi di Cancano. In twee trapjes verteer je bijgevolg twee mooie maar minder bekende beklimmingen uit de regio. Goed voor een totaal van 32 km en 1149 hoogtemeters. De aanloop naar de beklimming van Laghi di Cancano is net iets anders dan de route met enkel Laghi di Cancano op het menu. Via Pedenosso wacht je nog een steil strookje alvorens je op het traject met de haarspeldbochtjes komt.